Ready for action

Na wat dagen luierend te hebben doorgebracht is het vandaag tijd voor wat actie. Als ik het busje in stap isijn verbazing groot als ik daar het Canadese meisje tref van gisteren. Ze geeft Engelse les in Korea en dat us natuurlijk best interessant voor mij. Ze vertelde een en ander over de Koreaansr cultuur en het land. Ook vertelde ze de volgende dag een kayak tour te gaan doen. Verrukt zei ik dat ik die ook zou doen, maar inhoudelijk verschilden de tours zoveel dat ik niet had gedacht haar vandaag te treffen. Lichtelijk verontrust neem ik plaats en zeg inwendig dat het goed gaat komen. Ik zal niet worden opgelicht en als dat wel zo is, dan zal ik ze wel even een Nederlands poepie laten ruiken. Mijn medereizgers van vandaag zijn wat Chinezen, een Taiwanese, 3 Duitsers, 2 Spanjaarden en het Canadese meisje.

Na een half uur rijden stoppen we, stappen uit de wagen en lopen in een wandeltocht van ongeveer 20 minuten naar de grot waar we in gaan tuben. Klinkt heel spectaculair en zo zien we er ook uit met hoofdlampen op, maar het valt een beetje tegen. Het is zeker vermakeijk en de temperatuur is al zo hoog, dat een verkoelend achterwerk heel aangenaam aanvoelt. In een rij van banden slepen we ons aan een touw door de donkere grot en botsen daarbij regelmatig tegen andere toeristen. Als ik wil bukken voor een laaghangend stuk steen valt mijn lamp in het water. Gelukkig ben ik snel en weet de lamp te pakken voordat ie onder water verdwijnt.

Bij terugkomst is mijn opluchting is groot als ik en de drie Duitse jongens aoart worden genomen voor de zip lining. Ziplinen is een beetje vliegen als een vogel aan kabels die verbonden zijn tussen de bomen. Dit alles gebeurd op grote hoogte
Als we in ons veigheidsvest zijn gehezen volgt een korte instructie en begin ik een beetje te beven. Stoer loop ik achter de jongens omhoog via een eng pad met kleine trapjes. Op de helft ben ik al buiten adem en vervloek wederom alle sigaretten die ik heb gerookt. Eenmaal boven is het uitzicht prachtig en betwijfel ik of het mooier wordt als ik tussen de bomen hang. De jongens moedigen mij aan en als ik stevig ben vastgelijnd door onze begeleider waag ik de sprong. Al binnen een seconde weet ik zeker dat ik er geen spijt van zal krijgen. Ik vlieg inderdaad, weliswaar gillend, als een vogel van tak tot tak. Het uitzicht is prachtig. Zo zippen we via 6 lijnen weer naar beneden. Bij de laatste voel ik me net super woman en durf zelf 'm mijn armen te spreiden. Te snel naar mijn zin voegen we ons bij de anderen, die tijdens het wachten hebben geluncht. Door de vele adrenaline lust ik ook wel wat en laat de heerlijke maaltijd me goed smaken.

Op de terugweg bezoeken we de elephant cave. Dankt zijn naam aan een stuk rots in de grot, die op een olifant lijkt. Met het busje rijden we verder naar de rivier waar onze kayakken op ons liggen te wachten. Uiteraard word ik niet wild als ik hoor dat we anderhalf uur moeten peddelen, maar bij de eerste pitstop is dat alweer vergeten. Op de route liggen diverse barretjes waar je een verfrissing (lees borrel) kunt drinken. De regering van Laos heeft dit enige jaren geleden aan banden gelegd, omdat de combinatie drank, drugs en je verplaatsen op de rivier teveel levens heeft gekost. Vandaag de dag is het aantal barretjes geminimaliseerd en de drugs zijn verboden. Zoals ik al eerder schreef betekent dat alleen niet dat het niet meer te krijgen is en er nog steeds gretig gebruik van word gemaakt. Na even gerelaxed te hebben peddelen we gemoedelijk over de rivier. Vanwege het droge seizoen is het water op sommige plaatsen erg laag en zijn er weinig stroomversnellingen. Toch is ook dit weer een mooie tocht.

Weer worden we bij het eindpunt opgehaald en rijden we naar de Blue Lagoon. Een plek waar het water blauw is en we heerlijk kunnen zwemmen. Speciaal voor de video klauter ik in een boom en spring van redelijke hoogte naar beneden. Het water is koud, maar op dit uur van de dag heerlijk verkoelend. Ik spring nog een keer, zwem wat rond en ga heerlijk liggen zonnebaden op een stuk gras langs het water. Als er een sprinkhaan op mijn arm land spring ik met een gil op, maar hij schrikt zo hard van mij dat ie snel van mij af springt. Een deel van de groep komt er bij en we zitten, liggen, drinken en kletsen tot het tijd is om weer naar huis te gaan.

Terug in Vang Vieng gaat ieder weer zijn eigen weg en beloven we elkaar later in een bar op de hoofdstraat te treffen.

It was a loveley day.