Bootreis naar Battambang

Mijn backpack is snel gepakt, daar word ik gelukkig steeds handiger in. Om op tijd klaar te zijn ga ik alvast naar beneden om uit te checken. Het is 5 voor 6 en we worden om 06.00 uur opgehaald, dus veel tijd is er niet meer voor de laatste afhandelingen. Ik ga het hier missen, Siem Reap is een gemoedelijk stadje en we hebben eigenlijk niet veel tijd gehad om buiten Ankor Wat nog veel van de stad te bezoeken. Toch heeft het ons genoeg laten zien om hier ooit nog eens terug te keren.

Niet veel later komt Brian naar beneden en zitten we in het schemerdonker op de stoep te wachten op onze pick up, die ons naar de boot zal brengen. We wachten geduldig, maar als er na een half uur nog niemand is verschenen en de duisternis plaats heeft gemaakt voor een nieuwe dag beginnen we toch enigzins te twijfelen. De kaartjes die we gisteravond kochten bij de massagesalon, waar ik een behandeling onderging, lijken opeens een stuk minder betrouwbaar. Er werd ons verteld dat de pick up om 06.00 uur zou zijn, omdat de boot om 07.00 uur zou vertrekken. Ik heb mijn wantrouwen nog enigzins onder controle, maar Brian begint onrustig heen en weer te drentelen. Ik probeer hem te overtuigen dat het allemaal wel goed zit, maar twijfel aan mij  eigen woorden. Gelukkig kunnen ze ons bij de receptie na een telefoontje met de ticket office overtuigen dat ze ons niet vergeten zijn. Ik besluit een ontbijt te bestellen, die zorgvuldig voor ons wordt ingepakt om mee te nemen. Zo ver komt het niet, want de chauffeur laat zo lang op zich wachten dat ons ontbijt op de stoep wordt opgepeuzeld. Het is uiteindelijk tegen half 8 als er een stoffige, oude auto voor ons stil staat. De man die uitstapt roept vragend naar ons "Battambang?". Wij springen op, pakken snel onze backpacks en stappen in. Mijn verbazing is groot als de chauffeur na twee straten stopt en ons gebaard uit te stappen. Hij heeft ons letterlijk een paar honderd meter verder gebracht om ons vervolgens aan te laten sluiten bij een groepje toeristen, die dezelfde boot zullen nemen. We kijken elkaar ongelovig aan, halen onze schouders op en denken "that's the way it goes".

Reizen is verplaatsen, maar daar gaat vaak eerst lang wachten aan vooraf.  Het wachten stelt ons weer de gelegenheid om nog snel een thee en koffie te bestellen. Aan thee kan niet veel mis zijn, maar bij koffie is het in elk land weer een verassing wat je krijgt. Het lange wachten wordt beloond en Brian geniet van een heerlijke kop koffie. Ondertussen bekijken we onze mede reizigers. Duidelijk is dat het een gemêleerd gezelschap is uit diverse landen. Brian's oog valt meteen op een meisje dat de tijd benut met het uitknijpen van haar puistjes. Ze neemt er alle tijd voor en geneerd zich totaal niet voor de toeschouwers. Gelukkig arriveert de bus snel en iedereen die was gaan zitten veert snel op. Tasssen worden bij elkaar gegrist, drankjes snel opgedronken en de volleerde reiziger snelt naar de ingang van de bus. Met volleerde reiziger bedoel ik diegenen die bekent zijn met het instap fenomeen. Hierbij geldt dat als je niet snel genoeg in de bus zit je eindigt op de slechtste plaats of erger nog helemaal geen plaats. In het laatste geval word je ergens opgevouwen tussen de rest van de mensen. Wel fijn dat je altijd nog mee kan, maar of je er echt blij van wordt op afstanden van een paar uur. In ieder geval is nu iedereen tevergeefs opgestaan, want de chauffeur gebaard dat ie eerst nog even koffie gaat drinken en schuift rustig aan bij een paar Cambodjanen aan een tafeltje.

Ruim een kwartier later zitten we op een comfortabele (naar lokale begrippen) in de bus. We gniffelen een beetje om het echtpaar wat als laatste de bus betreed. Zij kan nog een fijn plekje bemachtigen, maar hij eindigt op de plek waar wij nou juist net niet willen zitten. De route naar de boot is alles behalve saai. Langs de hobbelige weg huisjes, koeien en mensen die in het laagstaande water bezig zijn om hun brood te verdienen. De bus rijdt rustig en rijd gemoedelijk over het weggetje met hobbels en kuilen. Het duurt niet lang of ik val in slaap om verolgens vlak voor het eindpunt wakker te worden.

Het is inmiddels rond half 10 als alle passagiers en bijbehorende bagage op de boot zijn ingeladen. Op de boot ontmoeten we Marieke en Olivier een Nederlands stel wat ook op rondreis is in Cambodja. De boot vertrekt en we varen richting Battambang. Het is een fijne reis met genoeg te zien onderweg. We varen langs huisjes bewoond met hele gezinnen op het water. Kinderen spelen op de vlonders om de huisje, zwaaien en roepen hello. Het is verbazingwekkend te zien dat zelfs de kleintjes van een jaar of 3 zonder toezicht zich op de vlonders begeven. Hier en daar een winkeltje op het water en heel veel visnetten. Olivier attendeerd mij op de grote houten bakken op het water gevuld met krokodillen. In het voorbij gaan kan ik tussen de kieren door een glimp van deze gevaarlijke roofdieren opvangen. We kletsen met elkaar en Brian maakt vanaf het achterdek prachtige foto's. De eerste pas uur glijden voorbij. Toch begint het harde houten bankje en het oorverdovende lawaai van de motor na een paar uur te irriteren. Als het me ook niet meer lukt om de slaap te bevatten lijkt er maar geen eind aan te komen. Na ongeveer 6 uur varen komt er eindelijk een einde aan de tocht en stappen we opgelucht aan wal.

Bij de aanlegplaats van de boot rent een groepje nieuwsgierige kinderen ons tegemoet. De reis is alweer vergeten en we genieten van hun enthousiasme. We dollen wat met ze en maken foto's, daarna rijden we in een uur tussen de dorre rijstvelden door naar Battambang.