Phu Quoc

Het voelt als een bevrijding wanneer de boot in beweging komt en weg vaart van de kade. We nemen plaats op het onderdek naast een gezin wat met zijn drieën twee stoelen deelt. Brian verdwijnt al snel naar het bovendek en ik nestel me in de comfortabele fauteuil, die ik aangewezen heb gekregen. Na een vergeefse poging de film die we voorgeschoteld hebben gekregen te volgen sta ik op en ga Brian zoeken. Al snel vind ik hem boven op de boot. Lachend vertelt hij over het voorval dat ie zojuist heeft meegemaakt. Hij waande zich even een popster toen ie bij het betreden van het dek werd gevraagd te poseren met een Vietnamese medepassagier. De man vond hem zo interessant dat er een kleine fotosessie volgde. Tot op de dag van vandaag weten we niet wat nou precies de reden is van de mensen hier om met een wildvreemde op de foto te willen. De rest van de reis zitten we heerlijk met ons gezicht in de wind van de omgeving te genieten. Kleine eilandjes afgewisseld met grotere en vissersboten doorbreken het oppervlak van de helblauwe zee. In de felle zon is het misschien wel boven de 30 graden, maar de wind maakt het aangenaam. Nieuwsgierige mensen vragen waar we vandaan komen en een jongen wijkt niet van onze zijde en biedt ons nootjes en Mentos aan. Als een van de bemanningsleden ons naar binnen maant zijn we dan ook al bijna aangekomen op Phu Quoc, waar we de laatste dagen van onze reis zullen slijten. Het lukt ons in de stroom mensen snel de boot te verlaten. Op de kade staan rijen met taxi's en mensen met bordjes in hun handen met daarop de naam van de passagier die ze verwachten. In de hitte van de zon banen we een weg door de menigte en lopen de lange, drukke pier af. Aan het einde bevind zich een klein winkeltje waar we twee cola kopen en gebruik kunnen maken van de wifi. We zakken verhit neer op de stoelen die voor de deur in de schaduw staan. Terwijl ik Booking.com afspeur naar geschikte en beschikbare accommodatie belt Tyson vanuit Nederland. Ver weg van hier is het uitermate koud, maar met de kinderen is alles oké. In de heftige en chaotische tijd die we hier mee maken is het altijd fijn om te horen dat het op het thuisfront rustig is. Na een tevreden blik op de foto's van Bauhinia bungalows is de boeking snel in orde gemaakt. Een taxi laat zich hier niet moeilijk vinden en we laten ons wegbrengen naar ons nieuwe onderkomen. Als we uitstappen en hebben afgerekend verbaas ik me over de super luxe uitstraling van het resort. We krijgen een warm welkom en er worden meteen twee heerlijke welkomstdrankjes voor ons neergezet. Als we onze paspoorten afgeven en ze de boeking niet kunnen vinden worden er meerdere malen excuses gemaakt. De medewerkster vraagt wanneer we de boeking hebben gemaakt. Gezien het feit dat dit nog geen half uur voor onze komst was legt ze uit dat dit wel vaker voor komt en vraagt ons even plaats te nemen. Geen probleem, we zitten en genieten van onze heerlijke welkomst cocktail. Terwijl we onze nieuwe omgeving in ons opnemen en ik in gedachten al heerlijk rond zwem in het uitnodigende zwembad komt de dame naar ons toe gelopen met de mededeling dat er een vergissing in het spel is. Wij zijn afgezet bij Bauhinia resort en de boeking is bij Bauhinia bungalows. Hahah, wat een giller. Nu durven we hardop tegen elkaar te zeggen, dat de luxe ons best aansprak, maar de sfeer van het resort totaal niet. We hebben beiden in stilte het gezin gadegeslagen dat tijdens onze aanwezigheid verveeld aan het zwembad lag zonder een woord met elkaar te spreken. Ik heb geen moment het gevoel gehad dat het de schuld was van het resort, maar toch worden er weer excuses gemaakt. Ze bieden aan om een taxi te regelen die ons naar Bauhinia bungalows hier niet ver vandaan zal brengen. De kosten worden door Bauhinia resort betaald. Wij halen onze schouders op en nemen het aanbod dankbaar aan.