Ca Mau II

2 maart 2018 - Ca Mau, Vietnam

Als ik wakker wordt ligt Brian al op zijn telefoon uit te zoeken of er echt geen mogelijkheid is om met de boot hier weg te komen. Met frisse moed proberen we vandaag nog een poging te wagen. We laten Google wat zinnen vertalen en proberen achter het adres van de pier te komen. Ondertussen maken we grapjes onderling over dat we hopen dat de receptioniste vandaag een vakantiedag heeft genomen. Helaas als we bepakt en bezakt in de lobby aankomen begroet ze ons weer met een stralende glimlach. Nadat we zijn uitgecheckt lukt het ons met de in Vietnamees vertaalde zinnen haar duidelijk te maken dat we een taxi nodig hebben die ons naar de pier zal brengen. Ze begint meteen druk te bellen en binnen no time staat er een taxi voor de deur. Als we in de taxi zitten en de chauffeur uitleggen wat de bedoeling is laat hij via het display van zijn telefoon zien dat er geen boot gaat. We stellen meteen plan B in werking en vragen of hij ons dan bij het busstation kan afzetten. Uiteraard geen probleem en de taxi begint te rijden. Onderweg  meen ik de route niet echt van gisteren te herkennen, maar die legden we per scooter af en is dus misschien ook niet te vergelijken. Na een minuut of 10 rijden we een busstation binnen dat we totaal niet herkennen. Volgens de chauffeur zitten we echt goed, maar we weigeren om uit te stappen. Als ie blijft proberen om ons te overtuigen en ik roep dat ie ons dan maar weer naar het hotel moet brengen grijpt hij naar zijn telefoon om de receptioniste te bellen. Brian krijgt de telefoon in zijn handen gedrukt en probeert haar uit te leggen dat dit niet het juiste busstation is. Ondertussen probeer ik via Google Maps de route naar het betreffende station te achterhalen. Zo gaan er wat seconden voorbij en dan opeens snapt de chauffeur wat de bedoeling is, start de motor en begint te rijden. We herkennen het busstation meteen als we deze in het oog krijgen. De fel oranje Futa bussen staan in rijen geparkeerd. We lopen langs alle busticket kantoortjes om er achter te moeten komen dat Futa helaas niet naar Rach Gia rijdt. Een man spreekt ons aan en biedt hulp, maar als we dit af slaan wil hij wel graag met ons op de foto. Diverse mensen drommen zich om ons heen en er worden foto's gemaakt. Intussen zijn we geen stap verder en een rit van 3 uur in een simpele lokale bus zonder airco zien we totaal niet zitten. Voordat we moedeloos beginnen te worden worden we weer belaagd door scooter en taxi chauffeurs. Stiekem zie ik een luxe taxi rit wel zitten en deel mijn gedachten met Brian. Na wat heen en weer getrek komen we overeen in prijs en stappen we in de gereedstaande auto. Na een aantal minuten stoppen we even, checkt de man zijn olie, vult deze bij en beginnen we aan onze 2 uur durende rit. We rijden dwars door de Mekong Delta. De omgeving is nat en drassig. Rijstvelden zijn geoogst en liggen er dor en droog bij. Het landschap is verder prachtig en groen. Onderweg veel vis verkoop en opvallend  veel fruit met in het bijzonder ananassen. In Rach Gia is het even zoeken naar de ferry pier.  Om de paar honderd meter gaat onze chauffeur zijn raam open en vraagt hij aan een voorbijganger de weg. Zo bereiken we tich nog vrij snel de pier. Het is er druk en levendig en Brian vraagt meteen aan een mede toerist hoe laat de boot vertrekt. We schrikken als we horen dat dit binnen een half uur is en we na het betalen van de taxi geen cent meer over hebben. Op de pier geen enkele geldmachine, maar wel behulpzame mensen. Een ATM is niet ver hier vandaan, enkele minuten met taxi if scooter. Ik settel mezelf met de bagage op een stoeprandje en Brian klimt met bankpas achterop een scooter en verdwijnt uit zicht. Binnen 10 minuten is hij weer terug met het nieuws dat "maestro" hier niet werkt. Snel geef ik hem de creditkaart en ze racen terug naar de ATM. Bij terugkomst vraagt onze vriend gelukkig of we al tickets hebben en blijkt dat we die niet op de pier, maar iets verderop bij een kantoortje moeten halen. Weer kruipt Brian achterop de scooter en terwijl de chauffeur "passports" schreeuwt en zijn motor start graai ik in mijn tas en geef deze snel nog mee. Ik durf niet meer naar de tijd te kijken als ze voor de derde keer verdwijnen. Ik doe wat schietgebedjes en zie de wachtende passagiers al boarden. Gelukkig zijn de twee snel terug en zijn we net op tijd aan boord van de ferry boot naar Phu Quoc

3 Reacties

  1. Irma:
    3 maart 2018
    Wat een belevenissen allemaal, het leest af en toe als een thriller, zo spannend. Gelukkig loopt het goed af en kunnen jullie nu lekker gaan genieten in Phu Quoc. Ik kijk al weer uit naar het volgende verhaal.
  2. Nancy:
    3 maart 2018
    Baal nu al dat er volgende week geen verhalen meer uit Vietnam zijn. Jullie moeten gewoon de volgende trip gelijk plannen. Zijn jullie ons lezers verschuldigd, hahaha
  3. Rakia:
    3 maart 2018
    Jeetje zo spannend. Maar ik wist dat het zou lukken. Moest wel erg lachen, dat ze met jullie op de foto willen.