Peacefull Laos

Als ik wil uitchecken wordt ik door drie jongens verwelkomt met een 'goodmorning" met een Nederlands accent. Ik begroet ze met goedemorgen en ben blij om even in Nederlands te kunnen praten. Ze komen uit de Achterhoek en zijn voor 6 weken onderweg. We vertrekken samen in een busje dat ons naar de grens met Laos zal brengen. Hier moeten we onze visa regelen voordat we Laos binnen kunnen treden. Onderweg hebben we een hoop lol, omdat een van hen zijn Thaise uitreisvisum kwijt is geraakt. Toevallig heb ik hem bewaard, niet wetende dat je die dus nig nodig hebt. De grapjes zijn niet van de lucht, van het betalen van grote geldbedragen tot het weigeren van zijn toegang. Hoe dichter we de grenspost naderen, hoe stiller hij wordt. Wij gaan hem voor en nadat we door de eerste controle zijn wachten we hem met spanning op. Uiteindelijk valt alles mee en krijgt hij een nieuw formulier. Zonder priblemen komen we Laos binnen. We worden met een gereedstaand busje naar de boot gebracht en mogen met nog z'on 80 man plaatsnemen in de slowboat. Een tocht van twee dagen, waarvan we het eerste gedeelte vandaag afleggen. De reis duurt ongeveer 7 uur.

Soms is het moelijk te beschrijven wat ik mee maak, maar probeer te beschrijven hoe het was. We varen met een redelijk tempo de Mekong rivier op en een van mijn mooiste boottochten begint. De rivier is ongeveer 150 meter breed en het moccabruine water stroomt langs de houten boot. Op het eerste gezicht lijkt het water heel kalm, maar als je goed kijkt zie je tijdens het varen de sterke stroming langs de rotsen stromen. Om de Mekong te bedwingen heb je wel wat skills nodig. Het ene moment lijkt het een gladde en het watermassa en het volgende moment deinen er opeens prachtige rotsen op. Rotsen bestaande uit lagen steen, also het grote brokken houtskool zijn. Aan weerszijden bergen begroeit met groen, zoveel dat ik het niet kan benoemen. Op de rivier speelt het dagelijkse leven zich af, kleine bootjes en onbemande hengels zie ik voorbij komen. Aan de oevers dorpjes of kleine nederzetingen, kinderen die spelen en mensen die bezig zijn met hun manier van leven. Er is veel activiteit, maar er straalt z'on rust vanuit, het is bjjna jaloersmakend. De lucht die ik in adem is fris en puur en ik ben dankbaar dat ik dit mag beleven.

Naast mij is een Canadees komen zitten. Op een eerdere busreis zat hij achter me en heeft me geïrriteerd door zijn onophoudelijke gesnurk. Hij praat honderduit en de enige manier om hem te stoppen is door demonstratief in mijn boek te gaan zitten lezen. De Francaise die ik onderweg naar Chian Khong heb ontmoet is ook op de boot en ik schaam me diep als ze me met "hi Sunny" begroet en ik haar naam niet meer weet. De drie jongens verschansen zich achter mij met bier en we kletsen en lachen alsof we elkaar al jaren kennen. Onderweg maak ik veel foto's, zodat ik alles zo goed als ik kan, ook op beeld heb vastgelegd. Ongemerkt gaan de uren voorbij en meren we aan in Pak Beng.

Het eerste wat mij opvalt ten opzichte van Thailand is de manier waarop de mensen je benaderen. Ik had zojuist een gesprek met een Engelsman die hier woont en die zei het is Thailand, maar dan 30 jaar geleden. Hij sloeg de spijker op zijn kop. Het is alsof de tijd en zeker het toerisme hier nog stil is blijven staan. Een tuktuk heet hier tooktook, het eten is heerlijk, maar minder pittig en de mensen zijn warm en vriendelijk.

Ik stap samen met een ontzettend aardig Frans/Duits stel van de boot en we lopen samen naar het guesthouse. Gelukkig heb ik al een kamer geboekt, want zij moeten op zoek naar iets anders. Het hele guesthouse is volgeboekt. Mijn kamer is heerlijk met een balkon uitkijkend op de mainstreet. Hij ruikt fris en de douche is warm. Als ik wat later besluit op zoek te gaan naar een restaurantje dat wordt aanbevolen door de Lonely planet loop ik het aardige koppeltje weer tegen het lijf. We eten samen en worden door de eigenaar getrakteerd op shotjes van de locale likeur. Het heeft iets weg van pure alcohol met een afdronk van banaan. Het geeft niks, want genieten doe ik toch. Als de eigenaar ook nog lachend met een andere locale traktatie op de proppen (opium) komt moet ik hem echter hartelijk bedanken.

Welcome to Laos...