Onderweg naar Chiang Khong

Lang voordat de wekker gaat ontwaak ik uit een nare droom, waarin ik mijn paspoort kwijt ben geraakt enkele uren voor vertrek. Ga rechtop in bed zitten en hoor de regen op het dak kletteren. Blij dat ik verlost ben van de paspoort narigheid besef ik dat het een prima dag is voor mijn komende ritje.

Ik spring onder de nog steeds niet warm wordende douche, kleed me aan en pak mijn spullen zorgvuldig in. Er is niemand die mij erop attendeert overal nog eens te kijken, dus doe ik het zelf maar. Ik kijk een paar keer of ik echt alles in mijn backpack heb en de belangrijkste spulletjes op mijn lichaam of kleine rugzak. Kijk de kamer nog eens rond en sluit de deur achter me. Ik snel naar de overkant voor een ontbijtje bij en ben net terug voordat de minivan mij op komt halen. Ik heb de luxe om de eerste passagier te zijn, dus heb alle vrijheid om een goede plek uit te kiezen. Ik kies voor een single plek bij het raam. Het kost een uur rondrijden door CM om de passagiers bij verschillende hotels en guesthouses op te halen, maar als de bus vol is en we de stad uit rijden trapt de chauffeur flink op het gas. Na wat hobbels en kuilen val ik in slaap vlak voor onze eerste stop. We worden voor een 20 minuten pauze uit de bus gelaten om bij een restaurant iets te nuttigen of van het toilet gebruik te maken. Ik neem thee en raak aan de praat met twee toeristen. Een jongen van 27, die voor een visarun Thailand moet verlaten. Hij maakt zich niet druk over tijd, is net begonnen aan zijn reis van 2 jaar. De vrouw is iets ouder dan ik en verteld dat ze 30 jaar geleden voor het laatst alleen reisde. Daarna kwamen man en 2 kinderen. Ik knik hard mee, omdat ik veel overeenkomsten zie. We kletsen de tijd vol en vervolgen ieder weer onze eigen weg.

Onderweg zie ik van alles voorbij komen. Het is wel met hoge snelheid, maar zal de tijd nemen om het te beschrijven. Het eerste wat mij opvalt onderweg zijn de talloze aardbeiplantages en de daarbij behorende verkooppunten. Vrolijke aardbei borden lachen je toe in de druilerige regen. Voor mij is dat 25 jaar geleden dat ik dit zag, omdat ik daarna Thailand nooit meer in het aardbei seizoen heb bezocht. Alles is vooral erg groen. Bananenbomen, palmbomen en diverse struiken met hier en daar zelfs ook mooi gekleurde bloemen. Door de hoogte waarop we rijden hangen de wolken af en toe als een deken tussen de boomtoppen, dat heeft iets mysterieus. De rijstvelden, drassig maar weer in een andere kleur groen. Rubberplantes met grote bomen met aan iedere stam een bakje in de vorm van een halve kokosnoot, om de druipende rubber op te vangen.

Het is tijd voor de tweede en laatste stop in Chiang Rai. We worden voor de bekende, weet de naam niet meer, witte tempel gedropt. Ik geloof dat dirt de enige of een van de weinige spierwitte tempels in heel Thailand is. Hij is bij het eerste aanzicht zeker indrukwekkend, maar verlies al gauw mijn interesse bij het zien van de horde toeristen er voor. Ik loop naar wat winkeltjes en las hier mijn eigen sanitaire stop in. Na 3 uur gehobbel in de bus moet ik best nodig en snel het toilet in. Hier maak ik een fout die ik eigenlijk tot nu toe nog nooit heb gemaakt. Ik begin te plassen zonder eerst te hebben gekeken of er toiletpapier is en realiseer ook meteen dat ik de natgeworden rol uit mijn rugzak ook niet vervangen heb voor een droge. Twee keuzes volgen; die van ik doe alsof er niets aan de hand is, trek mijn onderbroek omhoog en ga of de laatste, de Thaise manier. Ik pak de sanitaire douche, druk op de knop en vervolgens is alles schoon, inclusief mijn rug en toiletbril. Met een stalen gezicht loop ik de wc uit.

Na nog eens 2 uur rijden arriveren we in Chiang Khong. We worden verzocht uit te stappen, pak mijn backpack en ga op zoek naar een tuktuk. Voor 30 baht, ga ik niet eens afdingen, brengt hij me keurig naar mijn guesthouse wat ik de dag ervoor via internet heb gereserveerd. Ik koos voor een met zwembad in de hoop dat het weer beter zou worden. In plaats van rondhangen en zonnen bij de pool ga ik op zoek naar een regencape, die mij morgen droog kan houden tijdens de 6 uur durende boottocht.

Op dit moment zit ik heerlijk bij de Thaise Mexicaan. Heb weer een fantastisch diner achter de kiezen. Weliswaar naar de maatstaven wat duur, maar soms moet je jezelf verwennen. Leuke bijkomstigheid is dat de eigenaar erg aardig is en een aardig woordje Engels kent.Hij is dol op Mexico, het eten en de muziek. Hij kookt fantastisch Mexicaans zonder er geweest te zijn.