Hue

Om 07.00 uur rijden we Hue binnen, gelukkig was ik al wakker, want ook deze keer wordt je gewekt met een luide stem die Hue, Hue roept. Met de sleeperbus reizen en boven de 1.50 meter zijn is echt een ervaring. Het verbaast me dat we ons elke keer weer in zo'n bedje kunnen wurmen. Je moet je voorstellen dat het niet echt een bed is, maar een tandartsstoel in ligstand. Deze keer is de bus wat smoezeliger dan de vorige keer. Er ligt geen fris kussentje en de deken die er ligt lijkt al maanden niet gewassen. Backpacken is soms ook afzien en je schouders ophalen, dus dat doen wij dan ook maar. In de bus hangt tevens een bedwelmende geur, waar wij de komende uren in zullen moeten vertoeven. Gek genoeg is het blijkbaar een reden om snel in slaap te vallen, wat ons ook prima lukt. Na een best goede nacht stappen wij dus redelijk uitgeslapen uit de bus. Zodra we een voet buiten de bus zetten wordt er aan alle kanten hulp aangeboden. Taxiritten en hostels vliegen ons om de oren. We pakken onze backpacks, die inmiddels door de chauffeur uit het ruim zijn gehaald en sjokken richting de koffiecorner aan de overkant. Als ik richting de wc verdwijn wordt ik gelukkig net op tijd door een Ftancaise gered die mij haar laatste zakdoekje aanbied voor mijn sanitaire stop. We bestellen wederom egg coffee en een strawberru tea. De serveerster lacht hartelijk als ik haar vertel dat ik de thee graag warm wil. Iets wat je hier snel leert, omdat het meer de gewoonte is om je thee koud als warm te drinken. Als ze terug komt met de egg coffee en een soort van milkshake haal ik mijn schouders op en besluit deze dan maar op te drinken. Nou ik moet zeggen, deze vergissing heefr een wereld voor mij open doen gaan..Het drankje is gemaakt van melk met aardbeiensiroop met daarin ijsklontjes en een gelei achtige dingetjes. Het klinkt nergens naar maar blijkt verrukkelijk te zijn. Zo zitten we even en proberen ondertussen een Uber taxi te bestellen. Uber heeft onze voorkeur omdat je dan voorkomt genadeloos opgelicht te worden door de gereedstaande taxichauffeurs. Helaas Uber werkt niet in Hue en Brian doet een poging bij een gereedstaande taxi. Uiteraard vraagt ie veel te veel en ondanks dat Brian bereid is het gevraagde bedrag te betalen stel ik voor om het door maps.me aangegeven uur maar te gaan lopen. Als we nog geen 100 meter hebben gelopen wordt er naar ons getoeterd, Brian lijkt op en herkent de chauffeur. Voor de helft van het gevraagde tarief kunnen we instappen en rijden richting ons hostel. Ik kan het niet helpen een glimlach te onderdrukken, stiekem voelt het als een gewonnen strijd.
We worden hartelijk onthaalt bij Everhome hostel. We kunnen helaas nog niet onze kamer in maarwel onze spullen in bewaring geven. Even later vertrekken we met een plattegrond met alle lokale bezienswaardigheden in de hand de deur uit. We voelen ons meteen als een vis in het water in Hue. Letterlijk in het water, want vanaf onze aankomst regent het. We lopen eerst naar het meer toeristische gedeelte van Hue, waar wij ongeveer 15 minuten vandaan zitten. Tenminste als je in 1 keer goed.loopt, later op de dag doen we er een uur over om ons hostel weer te vinden. We duiken een gezellig restaurantje in en zitten aan onze eerst maaltijd hier. Bij het openslaan van de menukaart zien we meteen dat Hue weer een heel andere keuken heeft te bieden. Om eerlijk te zijn, het is mijn eerste maaltijd in Vietnam, die gekenmerkt wordt door specerijen. Er vallen heel wat mmm's en onze conversatie komt niet veel verder als "wat is dit lekker, hè?". Na de maaltijd vertrekken we naar de lokale markt aan de overkant van de Perfume river. Het is een markt waar voornamelijk eten en huishoudelijke waar wordt verkocht. Door de regen is de grond verandert in een drassige modderpoel, maar we zien zo veel interessante dingen, dat dit ons totaal niet bezig houdt. We zien de meest kleurrijke fruitsoorten en groenten. Er is een gedeelte met vis, voornamelijk levende en vlees wordt ook in allerlei vormen aangeboden. We kopen mango's en Vietnamese snoepjes. Na een geruime tijd over de markt te hebben gedwaalt keren we terug naar ons hostel. Gelukkig kunnen we nu wel naar onze kamer waar we een heerlijke douche nemen en even gaan liggen voor een power nap. Hongerig worden we een tijd later wakker en op aanraden van onze hostel eigenaar bezoeken we Hahns restaurant. Het is een drukte van jewelste bij Hahn, maar we kunnen nog net een tafeltje bemachtigen. We bestellen diverse streekgerechten en genieten weer van al het lekkers. Om de avond goed af te sluiten lopen we nog even terug naar het toeristische gedeelte, dat in de avond is omgetoverd tot een "walking street", een straat afgesloten voor verkeer. Het is er druk er is een live optreden van een Vietnamese zanger + dj. We genieten van alle vreugde op straat, gillende Vietnamese meiden en uit hun dak gaande toeristen. Wat ons hier zo opvalt is dat niet alleen toeristen op de terrassen zitten, maar misschien nog wel meer Vietnamezen, die in groepjes gezellig eten of een drankje doen. Het is een rijkdom om hier getuige en onderdeel van te mogen zijn. Tegen een uur of elf keren we terug naar ons hostel. Het kost ons dik een uur, omdat we een hele grote omweg hebben gemaakt. Onderweg hebben we meerdere ratten gezien, die feest vieren tussen al het vuil dat langs de straten wordt gedumpt. Moe, maar voldaan kruipen we lekker in bed. Morgen staat ons de Hai Van Pass te wachten, 127 kilometer, die we op de scooter gaan afleggen.