Crazy Koh Chang

Ik ben al ver voordat de wekker zal gaan wakker. Het heuglijke idee om naar het strand af te reizen heeft me een onrustige nacht bezorgd. Na 3 weken onderweg te zijn, tas in en uitpakken en zoveel zien en doen ben ik er aan toe om even helemaal niets te hoeven doen. Geen reisplannen maken, accommodaties, bus en boot tickets zoeken is een fijn vooruitzicht. Ook de tijd nemen om optimaal van een plek te kunnen genieten is op dit punt van mijn reis meer dan welkom.

In tegenstelling tot andere keren duurt de busrit erg lang. Ik heb er zin in om mijn bikini eindelijk als prominent kledingstuk te kunnen dragen. De tijd kruipt voorbij. Na 6 uur stap ik uit de bus en verheug me nog meer op de kennismaking met Koh Chang. Gelukkig vertrekt de boot meteen na aankomst en sta ik binnen een uur op het eiland. Koh Chang is het op twee na grootste eiland van Thailand. Mijn eerste indruk is groen en groot. De taxi's die op de mensen staan op te wachten roepen de verschillende bestemmingen, zodat het niet moeilijk is om mijn taxi richting Loneley beach te vinden.

Dat Koh Chang van formaat is merk ik aan de tijd die ik erover doe om mijn bungalow te bereiken. Het duurt nog een uur rijden over de steile weg van Koh Chang. Af en toe lijkt het of de taxi moet worden aangeduwt als we met een slakkengangetje een heuvel op rijden om vervolgens in sneltreinvaart langs diverse haarspeldbochten weer naar beneden gaan. Ik zit achterin en moet me goed vasthouden om er niet uit te glijden. De combinatie warmte en bijbehorende zweet toevoer op en de nepleren bekleding van de bankjes in de taxi maken het me niet makkelijk.

Ik word op de mainstreet van Loneley beach afgezet, waardoor ik meteen een indruk van dit stukje Koh Chang krijg. Er heerst een gezellige drukte van mensen, winkeltjes, barretjes en restaurants. Ik gun mezelf niet echt de tijd om het goed in mij op te nemen, want ik kan niet wachten om in te checken en een duik in de uitnodigende zee te nemen. Een steil pad voert naar "Oasis resort" waar ik de komende 6 dagen zal verblijven. Tijdens de klim met een loodzwaar aanvoelende backpack kan ik alleen maar hopen dat ik niet teleurgesteld zal worden.

Oasis blijkt te zijn waar de naam voor staat. Een prachtig resort in een stukje jungle waar je de vogeltjes hoort fluiten en de geluiden hoort die je bij een jungle verwacht. Een plek waarbij je onderweg naar het strand uren kunt blijven hangen in de hangmat op je balkon.

Ik word hartelijk ontvangen en de bungalow is fijn. Een eenvoudige hut met een openlucht badkamer. Geen geurtjes die blijven hangen na een toiletbezoek en douchen onder de sterrenhemel. Ik voel me gelukkig en bevoorrecht dat ik hier de laatste dagen van mijn vakantie mag doorbrengen.

Het strand ligt 10 minuten wandelen bij mij vandaan. Het is half zes als ik eindelijk richting het strand loop. De mensenmassa is verdwenen, zodat ik in alle rust mijn eerste duik kan nemen. Het water is azuurblauw, kristalhelder en heeft een aangename temperatuur. Ik heb er 3 weken naar uitgekeken en geniet met volle teugen. Als het begint te schemeren word ik getrakteerd op een werkelijk waanzinnige zonsondergang. Dit gaat gepaard met de meest warme en dramatische kleuren die ik kan waarnemen. Ik zit in het zand en ga helemaal op in het schouwspel dat zich voor mij afspeeld. Als de lucht helemaal donker is wandel ik terug naar mijn bungalow om me klaar te maken voor wat de avond gaat brengen.